płk Bronisław January Zaniewski, syn Stanisława i Adeli z d. Erdman, ur. 20.09.1871 r. w Majątku Zieląka (powiat Nowo – Aleksandrowski, ziemia Kowieńska). Ukończył 25.08 1886 r. 7 klas Korpusu Kadetów w Połocku, a następnie kontynuował naukę przez 2 lata (25.08.1886 r. – 09.08.1888 r.) w Wojennej Szkole Aleksandrowskiej w Moskwie. Po jej ukończeniu skierowany do I Newskiego Pułku im. Króla Greckiego (09.08.1888 r. – 25.11.1892 r.) w charakterze młodszego oficera. Pierwsze samodzielne stanowisko dowodzenia (dowódca szwadronu) objął w Ryżskiej Brygadzie Jazdy Granicznej (25.11.1892 r. – 18.10.1897 r.). Kolejne trzy lata (18.10.1897 r. – 11.10.1900 r.) spędził w Skuleińskiej Brygadzie Jazdy Granicznej również jako dowódca szwadronu, by następnie powrócić na analogiczne stanowisko do Ryżskiej Brygady Jazdy Granicznej (11.10.1900 r. – 03.03.1908 r.). Po czterech latach przeniesiony w strukturze tej samej brygady na etat dowódcy szkolnego szwadronu podoficerskiego. Od 21.02.1912 r. piastował kolejno stanowiska dowódcy dywizjonu: w Karskiej Brygadzie Jazdy Granicznej (do 05.03.1913 r.) oraz Petersburskiej Brygadzie Jazdy Granicznej (05.03.1913 r. – 13.07 1914 r.). Pierwsza wojna światowa zastała Bronisława Zaniewskiego w Samodzielnym Szwadronie Jazdy Granicznej im. Imperatora Aleksandra III (18.07.1914 r. – 11.12.1915 r.), którym dowodził, pełniąc równocześnie funkcję dowódcy bojowego odcinka VI Armii na wybrzeżu Zatoki Fińskiej. Od 15.02.1915 r. do 14.04.1917 r. prowadził IV Samodzielny Dywizjon Jazdy Granicznej im. Imperatora Aleksandra III z uprawnieniami dowódcy pułku i dowódcy wspomnianego odcinka bojowego. Oprócz tych obowiązków uczestniczył w pracach kawaleryjskiej komisji rekwizycyjnej na terenie całej Finlandii, będąc jej prezesem. Wybuch rewolucji w Rosji spowodował, iż został przeniesiony do rezerwy Dźwińskiego Okręgu Wojennego jako dowódca pułku.
Pułkownik Bronisław Zaniewski po przyjeździe do Polski zgłosił swój akces do Wojska Polskiego, gdzie został przyjęty 16.01.1919 r. z przydziałem do Departamentu Organizacyjno – Mobilizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa sekcji Organizacyjno – Mobilizacyjnej. Z zachowanych dokumentów wynika, iż między innymi opracowywał instrukcje na użytek formacji granicznych. Z dniem 07.04.1919 r. przeniesiony do Wojskowej Straży Granicznej, gdzie po kilku miesiącach (16.08.1919 r.) został mianowany Inspektorem Wojskowej Straży Granicznej zastępując na tym stanowisku dotychczasowego dowódcę płk. Adolfa Małyszkę. Po rozwiązaniu Wojskowej Straży Granicznej i utworzeniu w jej miejsce Strzelców Granicznych, B. Zaniewski został mianowany ich komendantem (03.03.1920 r.). Po zakończonej wojnie polsko – bolszewickiej, w której pułki Strzelców pod jego dowództwem brały czynny udział, dostał wojskowy przydział ewidencyjny do 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich (26.02.1921 r.). W marcu 1921 r. został oddany do dyspozycji Ministerstwa Skarbu, by organizować Główną Komendę Batalionów Celnych i pododdziałów granicznych – nowych formacji ochrony granic Rzeczpospolitej. Po zakończeniu prac związanych z formowaniem Batalionów Celnych i po rozlokowaniu ich na granicy, na osobistą prośbę został przeniesiony do Oddziału V Sztabu Generalnego. Od marca 1922 r. pełnił funkcję komendanta Powiatowych Komend Uzupełnień w miejscowościach: Kalisz ( 01.03.1922 r.), Katowice (12.04.1924 r.) Kalisz (14.02.1925 r.). Przeniesiony w stan spoczynku 30.04.1927 r. rozporządzeniem Prezydenta Rzeczpospolitej.
Żonaty, nazwisko panieńskie Pisarew, trójka dzieci: Helena ur.04.03.1893 r.; Jerzy ur.27.05.1902 r. ; trzecie nieznane.
Awanse:
- podporucznik 09.08.1889 r.
- porucznik 31.05.1892 r.
- podrotmistrz 06.12.1895 r.
- rotmistrz 09.04.1900 r.
- podpułkownik 21.02.1912 r.
- pułkownik 04.10.1916 r.
Odznaczenia:
- order 2 i 3 stopnia św. Anny
- order 3 i 3 stopnia św. Stanisława
- order 4 stopnia św. Włodzimierza