Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Mieczysław Dębicki

gen. dyw. Mieczysław Dębicki s. Bartłomieja, ur. się 04 września 1926 r. w Pikuławicach w okolicach Lwowa. W sierpniu 1944 r. zgłosił się do służby w utworzonej na terenie ZSRR 4 Dywizji Piechoty im. J. Kilińskiego. Przeszedł jej szlak bojowy od Warszawy do Kołobrzegu, brał udział w walkach o wyzwolenie Warszawy. W 1945 r. ukończył Oficerską Szkołę Piechoty i służył w 11 Pułku Piechoty oraz 62 Pułku Piechoty w Ełku. W 1948 r., po pomyślnym zdaniu egzaminów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, przeszedł do służby w Wojskach Ochrony Pogranicza (na stanowiskach : pomocnika zastępcy komendanta odcinka ds. zwiadu 11 Oddziału WOP, zastępcy szefa sztabu 23 Brygady WOP i 5 Brygady WOP, szefa wydziału w Dowództwie WOP, dowódcy 16 Brygady WOP). W listopadzie 1965 r. powierzono mu stanowisko szefa Wojsk Ochrony Pogranicza, które zajmował do września 1971 r. Podczas służby ukończył Akademię Sztabu Generalnego i Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR, zdobywając tytuł doktora nauk historycznych. Pod koniec 1971 r. otrzymał nominację na Komendanta Obrony Kraju, w latach 1982-1986 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy, a w okresie 1986-1988 zastępcą Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szefem Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. Od 1988 r. do 1990 r. pełnił funkcję pełnomocnika rządu PRL ds. pobytu wojsk radzieckich w Polsce. W maju 1991 r. zakończył służbę wojskową i został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 7 marca 2001 r. w Warszawie.