Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Feliks Stramik

gen. dyw. Feliks Stramik s. Józefa, ur. 20 listopada 1924 r. w Sanoku. W sierpniu 1944 r. został powołany do służby w Wojsku Polskim, a we wrześniu tego roku skierowany do Szkoły Oficerskiej nr 2 w Lublinie. Po ukończeniu szkoły w styczniu 1945 r. przeszedł do służby w 5 pułku zapasowym 2 Armii Wojska Polskiego w Rzeszowie (jako dowódca plutonu), a następnie do 12 Szkolnego Pułku w Skierniewicach (na stanowisko dowódcy kompanii). Jesienią 1945 r. 12 Szkolny Pułk przemianowano na 62 Pułk Piechoty i przeniesiono do Ełku. Do tego miasta przeniósł się też  F. Stramik, gdzie pełnił funkcję dowódcy plutonu w szkole podoficerskiej. W marcu 1947 r. został skierowany na kurs oficerów sztabów wielkich jednostek w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, który ukończył w listopadzie. Dalszą służbę wojskową związał z Wojskami Ochrony Pogranicza, kolejno na stanowiskach : kierownika referatu morskiego w Departamencie WOP (1948), pomocnika kierownika sekcji: Kierownika sekcji w Głównym Inspektoracie Ochrony Pogranicza (1948-1950), szefa wydziału i szefa oddziału operacyjnego Dowództwa WOP (1958-1965). W 1960 r. ukończył studia dowódczo-sztabowe w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W latach 1965-1971 był zastępcą szefa WOP, a w okresie 1971-1983 szefem sztabu i zastępcą Dowódcy WOP. W dniu 10 maja 1983 r. otrzymał nominacje na stanowisko dowódcy WOP. Funkcję tę pełnił do 29 listopada 1990 r., w kwietniu 1991 r. odszedł z zawodowej służby wojskowej i przeszedł na emeryturę.