Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Marian Graniewski

gen. dyw. Marian Graniewski (Gutaker), s. Jana, ur. się w 1918 roku we Lwowie. We wrześniu 1940 roku został powołany do służby w Armii Czerwonej, walczył na froncie po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej (czerwiec 1941 roku). W maju 1943 roku został skierowany do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki na stanowisko oficera polityczno-wychowawczego. Brał udział w bitwie pod Lenino. W 1945 roku powierzono mu stanowisko zastępcy dowódcy 8 pułku piechoty w 9 Dywizji Piechoty. Po zakończeniu II wojny światowej był zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Koszalinie. Dnia 25 marca 1947 roku przejął obowiązki Szefa Departamentu WOP, a z dniem 1 kwietnia 1948 roku został mianowany na stanowisko Głównego Inspektora Ochrony Pogranicza. Rozkazem z dnia 23 kwietnia 1948 roku zwolniono go z zajmowanego stanowiska i skierowano do Akademii Wojskowej w Moskwie. W 1950 roku powrócił do kraju i zajął się organizowaniem Terenowej Obrony Przeciwlotniczej (był jej pierwszym komendantem). W 1954 roku pracował w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru, której celem było m.in. nadzorowanie zawieszenia broni, wycofywanie wojsk i przywracanie pokoju w Wietnamie. Po „odwilży październikowej” w 1956 roku powrócił do służby czynnej w wojsku – początkowo na stanowisko zastępcy szefa Sztabu Generalnego, a następnie Głównego Inspektora Planowania i Techniki Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1967 roku został usunięty ze służby, w 1968 roku przeszedł w stan spoczynku.