płk Michał Przoński, s. Antoniego, ur. się 5 października 1913 r. w miejscowości Pukasówka (rejon Letoczewski na Podolu). W latach 1933-1938 studiował na Wydziale Technologicznym Politechniki w Kijowie. We wrześniu 1939 r. został powołany do służby w Armii Czerwonej, początkowo do 52 Baonu Rozpoznawczego, a następnie do 60 Dywizji Piechoty. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w czerwcu 1941 r. walczył z Niemcami na frontach: Południowo-Zachodnim, Południowym i Północno-Kaukaskim. W 1943 r. powierzono mu stanowisko szefa Oddziału Operacyjnego w Sztabie 37 Armii. W czerwcu 1944 r. został przeniesiony (w stopniu podpułkownika) do utworzonego na terenie ZSRR Wojska Polskiego, najpierw do 1 Korpusu Piechoty, a potem do Sztabu Generalnego.W Sztabie Generalnym zajmował kolejno stanowiska: starszego pomocnika Szefa Oddziału Operacyjnego (listopad 1944 – sierpień 1945); zastępcy szefa Wydziału Operacyjnego (sierpień 1945 – sierpień 1947), szefa Sztabu (sierpień 1947 – luty 1949). W marcu 1949 r. przeszedł do służby w Głównym Inspektoracie Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa Sztabu. Dnia 21 marca 1951 r. objął stanowisko Dowódcy WOP. Funkcję tę pełnił do 30 września 1955 r., kiedy został odkomenderowany do ZSRR.
- pułkownik (1946)
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945)
- Złoty Krzyż Zasługi (1946)
- „Medal 10-lecia Polski Ludowej” (1954)
Źródło: Bibliografia: IPN, sygn. 0329/77