Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Gwidon Czerwiński

gen. bryg. Gwidon Czerwiński s. Fulgenta, ur. 25 maja 1902 r. w Siemianowiczach w rejonie stołpeckim. Przez dwa lata studiował na Politechnice w Mińsku. W 1921 r. został powołany do służby w Armii Czerwonej, w 1929 r. ukończył Oficerską Szkołę Wojsk Pogranicznych w Mińsku. W latach 1923-1937 pełnił służbę w wojskach granicznych Związku Radzieckiego na terenie Białorusi i Azji Środkowej. Był poddany represjom w czasie „czystek stalinowskich”, od listopada 1937 r. do lutego 1940 r. przebywał w więzieniu. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 r. walczył jako dowódca kompanii, a następnie (od grudnia 1942 r. do maja 1943) jako dowódca 185 pułku piechoty 224 Dywizji Piechoty. W maju 1943 r. w stopniu ppłk. skierowano go do formowanej 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Jako dowódca 2 pułku piechoty walczył pod Lenino. W okresie od kwietnia do czerwca 1944 r. był zastępcą dowódcy 1 Dywizji Piechoty ds. liniowych, a w lipcu tego roku powierzono mu stanowisko dowódcy 1 Brygady Zmotoryzowanej, którą organizował od podstaw. W styczniu 1945 r. został mianowany komendantem Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej i dowódcą Twierdzy Modlin. Dnia 20.09.1945 r. objął obowiązki szefa Departamentu WOP, funkcję tę pełnił do 24.03.1947 r. W maju tego roku powrócił do ZSRR, gdzie po demobilizacji został dyrektorem sowchozu w okolicach Moskwy. Mieszkał następnie w Sołnecznogorsku, gdzie zmarł 3 grudnia 1969 r.