mjr Antoni Leon Wiśniewski (ur. 11 lub 13 IV 1896 w Kamionce Łomżyńskiej). Dowódca plutonu „Grodno" Dywizjonu Żandarmerii Korpusu Ochrony Pogranicza (do 1939); w kampanii polskiej (1939) w żandarmerii polowej 33. Dywizji Piechoty (rezerwa), oficer do zleceń szczególnych przy dowództwie Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Narew", przekroczył granicę polsko-litewską (19 IX 1939), internowany w obozie w Griazowcu; dowódca kompanii żandarmerii Ośrodka Organizacji Armii (1941-1942; wg J. Sulińskiego od 1941 r. w VII plutonie żandarmerii przy 7. Dowództwie Piechoty w Tockoje); dowódca kompanii szkolnej żandarmerii (1942); dowódca 2. kompanii żandarmerii Ośrodka Organizacji Armii w Guzarze (1942); dowódca szwadronu zapasowego Ośrodka Zapasowego Armii (1942); przeniesiony do 7. Dywizji Piechoty Armii Polskiej na Wschodzie (1943), m.in. dowódca plutonu wydzielonego 2. szwadronu żandarmerii; dowódca 12. szwadronu żandarmerii II Korpusu Polskiego (od 1944); przeniesiony do bazy II Korpusu Polskiego w Mottoli (1946); ponownie dowódca 12. szwadronu żandarmerii (1946), następnie w Wielkiej Brytanii; w Polsce (od 1947); starszy referent, następnie kierownik sekcji Warszawskich Okręgowych Zakładów Zbożowych „PZZ" (1948-1953); pracownik Warszawskich Okręgowych Zakładów Tuczu Przemysłowego (od 1953); inwigilowany w ramach Sprawy Ewidencyjno-Obserwacyjnej kryptonim „Szwajcar" nr rej. 680 przez Wydział IV Urzędu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego miasta stołecznego Warszawy (1956).
Biogram zamieszczony w: Aparat bezpieczeństwa wewnętrznego wobec żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszy Straży Granicznej, Warszawa 2013, s. 350 – 351.