kpt. Józef Ślósarczyk (ur. 14 III 1897 w Bochni). Żołnierz Legionów Polskich (1915-1917), Polskiego Korpusu Posiłkowego (1917-1918), internowany w obozie Huszt na Węgrzech, wcielony do armii austro-węgierskiej, służba na froncie włoskim (1918); służba w 5. dywizjonie taborów (1920); w Grupie Operacyjnej Wojska Litwy Środkowej (1920-1921); adiutant w Dowództwie Taborów 1. Dywizji Litewsko-Białoruskiej (1921), następnie 19. Dywizjonie Piechoty (1922-1923); oficer 9. dywizjonu taborów (1923); na kursie w Szkole Oficerów Wojsk Taborowych we Lwowie (1923); kierownik Okręgowego Warsztatu Taborowego, Warsztatu Szkolnego, wykładowca i młodszy oficer szwadronu szkolnego 5. dywizjonu taborów (1923-1932); referent Wydziału Wojsk Taborowych Ministerstwa Spraw Wojskowych (1932-1936); oficer ewidencji personalnej 1. dywizjonu taborów (1936-1937); referent Wydziału Operacyjno - Mobilizacyjnego Dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza (1937-1939); w kampanii polskiej (1939) oficer do zleceń kwatermistrza Grupy Korpusu Ochrony Pogranicza gen. W. Orlika-Rückemanna, w niewoli niemieckiej (X 1939 - IV 1945), w Polskim Ośrodku Wojskowym w Murnau (IV-VII 1945); na X Kursie Służby Zaopatrzenia i Transportu w Centrum Wyszkolenia Artylerii - Ośrodku Wyszkolenia Służby Zaopatrzenia i Transportu (IX-XI1945); służba w II Korpusie Polskim (1945-1947, m.in. w 5. kompanii zaopatrywania); oficer transportowy Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia (1947); w Polsce (od XI 1947); kierownik Oddziału Administracyjnego Centrali Handlowej Przemysłu Elektrycznego w Katowicach.
Biogram zamieszczony w: Aparat bezpieczeństwa wewnętrznego wobec żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszy Straży Granicznej, Warszawa 2013, s. 114 – 115.