Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Stanisław Panster

Stanisław Panster (1908-1993), od 18 kwietnia 1918 r. członek Drużyny Harcerzy Kazimierza Wielkiego we Wrześni. W 1928 r. był p.o. drużynowego, a 1 stycznia 1929 r. rozkazem komendanta Wielkopolskiej Chorągwi ZHP został mianowany jej drużynowym. Brał udział w zlocie harcerstwa wielkopolskiego w Słupcy (1919 r.) i II Zlocie Narodowym w Poznaniu (1929 r.).

W okresie od czerwca do sierpnia 1927 r. wraz z dh Henrykiem Deckertem odbył pieszą wędrówkę z Wrześni przez: Swarzędz, Kobylnicę, Jerzykowo, Pobiedziska, Kocanowo, Woźniki, Gniezno, Łabiszynek, Bożacin, Cotoń, Rogowo, Złotniki, Gąsawę, Godawy, Podgórzyn, Żnin, Brzozę, Bydgoszcz, Solec Kujawski, Przyłubie, Toruń, Łysomice, Jeleniec, Chełmno, Grudziądz, Nowe, Pieniążkowo, Piaseczno, Gniew, Rudopole, Pelplin, Starogard, Waćmierz, Tczew, Zajączkowo, Miłobądź, Gdańsk, Gdynia-Września, Hel, Bór, Jastarnia, Kuśnica, Chałupy, Swarzewo, Gnieździewo do Pucka. Swoją wędrówkę udokumentowali w zeszycie podróży potwierdzeniami urzędów i instytucji.

W marcu 1930 r. został powołany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej w 68. Pułku Piechoty we Wrześni. Po odbyciu przeszkolenia, 17 września 1930 r. przeniesiono go do Centralnej Szkoły Podoficerskiej KOP w Osowcu, z przydziałem do 1. kompanii szkolnej podoficerów niezawodowych. W marcu 1931 r. najprawdopodobniej przydzielony był do Batalionu KOP „Ostróg” (Brygada KOP „Wołyń”). Służył w orkiestrze batalionowej. Po odbyciu służby obowiązkowej, w marcu 1932 r. przeniesiony do rezerwy.

W 1936 r. uzyskał prawo jazdy kierowcy zawodowego. Był kierowcą w poznańskim Browarze Kobylepole, należącym do rodziny Mycielskich (Składnica we Wrześni). Brał udział w działaniach wojennych we wrześniu 1939 r. W grudniu 1939 r. był jeńcem wojennym na terenie Zachodniej Ukrainy jako kierowca (szofer) autokolumny nr 14. Po wojnie mieszkał we Wrześni. Zmarł w 1993 r. i został pochowany na cmentarzu we Wrześni.