sierż. Marek Pietrzyk urodzony 24 marca 1902 r. w Melonku, powiat Opatów, woj. kieleckie, syn Pawła i Katarzyny z Sitarskich. Służbę zasadniczą rozpoczął w 1924 r. w 3 Pułku Piechoty Legionów w Jarosławiu. Od 1926 r. nadterminowy, potem zawodowy żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza. W maju 1929 r. z wynikiem dobrym ukończył kurs doskonalący dla podoficerów zawodowych w Centralnej Szkole Podoficerskiej KOP w Osowcu. Rozkazem z dnia 29 września 1933 r., w stopniu plutonowego przeniesiony z Batalionu KOP „Podświle” do Batalionu KOP „Łużki”. Pełnił funkcję dowódcy strażnic „Porczewszczyzna”, „Cielesze” i „Kopciowo”. Za wzorową służbę wielokrotnie wyróżniany pochwałami przełożonych i nagrodami pieniężnymi. Z dniem 01.01.1935 r. awansowany na stopień sierżanta. W roku 1938 został odznaczony Brązowym Medalem „Za Długoletnią Służbę” i „Brązowym Krzyżem Zasługi”. Żoną Marka była Helena z Nowickich, urodzona w 1908 r. w Kołpinie (miasto k. Leningradu), mieli troje dzieci: Alfreda, Leonarda i najmłodszą córkę Danutę.
Dnia 17 września 1939 r., pełniąc funkcję dowódcy strażnicy „Kopciowo” w 2 kompanii granicznej Batalionu KOP „Łużki”, po zaatakowaniu strażnicy przez Armię Czerwoną, zginął osłaniając do wyczerpania amunicji odwrót swoich żołnierzy.
Źródło: Archiwum Straży Granicznej w Szczecinie, Archiwum Państwowe w Białymstoku, książka Henryka Sobolewskiego „Z ziemi wileńskiej przez świat gułagu”, relacje rodzinne.
Opracował: Przemysław Serwata
