Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Władysław Leszczyński

str. Władysław Leszczyński urodził się 31 grudnia 1905 r. w Podszumlańcach (pow. Rohatyn), jako pierworodny syn Edwarda Leszczyńskiego i Katarzyny z d. Cieślak. W 1916 r. ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Podszumlańcach, po czym zdobywał zawód stolarza. W okresie od 20 lutego 1928 do 22 września 1929 r. odbył szkolenie podoficerskie w 54 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Tarnopolu.

17 października 1929 r. został przyjęty do służby w Inspektoracie Granicznym nr 19 „Nowy-Zagórz” („Krosno”) w Małopolskim Okręgu Straży Granicznej. 21 października t.r. zgłosił się w Placówce SG „Berehy Górne” Komisariat SG „Dwernik”. Przydzielono mu numer instalacyjny 8051. W sierpniu 1935 r. przyznano mu prawo do noszenia szewronu za trzy lata służby zawodowej, od 1 stycznia 1936 r. miał prawo do noszenia kolejnego szewronu. Zachowane zdjęcia wskazują, że miał także prawo do noszenia Odznaki Pamiątkowej SG oraz Państwowej Odznaki Sportowej i przypuszczalnie Odznaki Grenadierskiej. W listopadzie 1938 r. komendant główny Straży Granicznej nadał mu Brązowy Medal za Długoletnią Służbę. Rozkazem z 31 lipca 1936 r. na własną prośbę został przeniesiony z Komisariatu SG „Dwernik” do Placówki SG „Wisłok” w Komisariacie SG „Komańcza”.

Wiosną 1935 r. za zgodą przełożonych zawarł związek małżeński z Adelą Sumisławską z m. Hnilcze. 25 lutego 1936 r. narodził się syn Stanisław-Edward.

Latem 1939 r. str. Leszczyński, w związku z nadchodzącą wojną odesłał rodzinę do swoich rodziców w Podszumlańcach. W związku z ogłoszeniem mobilizacji i wejściem Straży Granicznej w skład Polskich Sił Zbrojnych, przywrócono mu stopień kaprala. Placówka SG „Wisłok” nie brała bezpośredniego oddziału w walkach. Około 15 września żołnierze z Kompanii SG „Dwernik” otrzymali rozkaz dyslokowania się rowerami pod Lwów (przypuszczalnie do Rawy Ruskiej gdzie w Centralnej Szkole SG miały koncentrować się oddziały SG). 18 września t.r. str. Leszczyński stawił się w wyznaczonym miejscu, ale nikogo tam nie zastał, w tej sytuacji wrócił do Podszumlaniec na Podolu. W kolejnych miesiącach rodzina ukrywała się w Hnilczu i Stanisławowie. Narodziły się kolejne dzieci (Czesław i Helena). Od maja 1944 r. wraz z rodziną mieszkał w Zboiskach/k Niebieszczan, przez które we wrześniu przetaczył się front. Wioska nękana była przez ukraińskich nacjonalistów. 14 listopada 1945 r. 40-letni w tym czasie Władysława Leszczyński został zabrany z domu i zamordowany przez Ukraińców na skraju wsi. Pochowano go na cmentarzu w Niebieszczanach. Adela Leszczyńska wraz z dziećmi została zabrana przez rodzinę do Mieszkowic na tzw. „Ziemiach Zachodnich”.