Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Antoni Kasowski

Antoni Kasowski – podoficer Batalionu KOP „Suwałki” (1927-1939) i 41 Suwalskiego Pułku Piechoty (1939), konspirator (1940-1941). Urodził się 6 VI 1902 r. w Podzameczku k. Buczacza (woj. lwowskie) w wielodzietnej rodzinie. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się zawodu stolarza. W latach 1924-1926 r. odbył obowiązkową służbę wojskową w 49 Pułku Strzelców Huculskich w Kołomyi. W 1927 r. jako podoficer został przydzielony do 29 Batalionu KOP w Suwałkach. Pełnił służbę w kompanii ckm jako instruktor i dowódca drużyny. W 1928 r. za dobre pełnienie służby był wyróżniony nagrodą przez gen. dyw. Henryka Minkiewicza, dowódcę KOP podczas jego inspekcji w batalionie. W lipcu 1934 r., po pomyślnie zdanym egzaminie, przydzielono go do Centralnej Szkoły Podoficerskiej KOP „Osowiec” na kurs doskonalący podoficerów zawodowych piechoty i ckm (17 VII 1934 – 28 III 1935). W okresie 1 X 1935 – 1 X 1936 uczestniczył i ukończył Kurs Nauki Obywatelskiej. Czynnie uczestniczył w zajęciach pięściarskich organizowanych w batalionie. Był członkiem Związku Strzeleckiego i jednym z założycieli batalionowej Spółdzielni Spożywców „Czata” (w 1934 r. był członkiem rady nadzorczej). Miał przedłużoną zawodową służbę wojskową do 30 IX 1943 r. Po rozformowaniu Batalionu KOP „Suwałki”, 5 III 1939 r. przeniesiony do 41 pp w związku z przekazaniem referatu mobilizacyjnego do tej jednostki. Podczas mobilizacji w 1939 r. przydzielony do kompanii ckm III batalionu 134 pp rez. Brał udział w walkach nad Narwią i w rejonie Wysokiego Mazowieckiego, gdzie jego oddział został otoczony i rozbity. W październiku 1939 r. powrócił do okupowanych przez Rosjan Suwałk. Po wkroczeniu Niemców podjął pracę jako cieśla. W 1940 r. jego rodzina została wysiedlona z domu przy ul. Przytorowej, który zajęła niemiecka rodzina. Kasowscy musieli zamieszkać w wynajętym mieszkaniu przy ul. Sejneńskiej. Wiosną 1940 r. Antoni Kasowski został wprowadzony do kadry suwalskiej organizacji konspiracyjnej „Odrodzenie Narodowe”, kierowanej przez Stanisława Wydornika ps. „Burza”. Wiosną 1941 r. organizację scalono ze strukturą ZWZ. Kasowski został instruktorem szkolenia wojskowego z zakresu terenoznawstwa, szkolenia strzeleckiego i artylerii podczas kursów dla szeregowych członków organizacji. 11 V 1941 r. aresztowany przez suwalskie Gestapo (sprawa krypt. „Gefahr”), został poddany brutalnemu śledztwu. 2 III 1943 r. wyrokiem Wyższego Sądu Krajowego w Królewcu został skazany na karę śmierci przez ścięcie gilotyną. Wyrok wykonano 19 V 1943 r. w więzieniu „Neubau” w Królewcu. Od 1931 r. był żonaty z Janiną z d. Wodzińską (1910-2001), miał dwoje dzieci: Irenę (1933-) i Romualda Jerzego (1936-), oboje mieszkają i pracują w Warszawie. Był odznaczony: Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1929 r.), Medalem Za Wojnę 1918-1921 i Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (1938 r.).