ppłk Jan Golba (ur. 13 VIII 1898 w Nowym Korczynie, zm. 16 VII 1977 w Szczecinie), dr med., mikrobiolog i epidemiolog. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej (1917-1918); lekarz pułkowy 64. pułku piechoty (1931-1933); lekarz Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza „Hoszcza" (1933-1934); w Oddziale II Sztabu Głównego Wojska Polskiego (od 1934), kierownik pracowni bakteriologicznej Referatu Technicznego (od 1935 Samodzielnego Referatu Technicznego), pracownik tajnego laboratorium w Instytucie Przeciwgazowym w Warszawie, Stacji Doświadczalnej w Brześciu; internowany w Rumunii (IX 1939); we Francji (IX 1939), następnie w Wielkiej Brytanii (od 1940); szef Służby Zdrowia 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej; w Polsce (od XII 1947); kierownik pracowni bakteriologicznej w Państwowym Zakładzie Higieny w Szczecinie; kierownik laboratorium bakteriologiczno - chemicznego w Powiatowym Szpitalu Klinicznym w Szczecinie (od 1947); inwigilowany w ramach sprawy agencyjnego rozpracowania krypt. „Medyk" przez Sekcję 6 Wydziału I Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Szczecinie (1950-1951); aresztowany (20 XI 1951), wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla miasta stołecznego Warszawy skazany na 13 lat więzienia (19 X 1953), na mocy amnestii wyrok zmniejszono do 8 lat i 8 miesięcy więzienia, zwolniony (4 V 1956); wicedyrektor Wojewódzkiej Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w Szczecinie (od 1956).
Biogram zamieszczony w: Aparat bezpieczeństwa wewnętrznego wobec żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszy Straży Granicznej, Warszawa 2013, s. 80.