ppłk Stanisław Ratajski (ur. 06.05.1897 r. – zm. 02.03.1997 r.) ukończył szkołę podstawową w Jasienicy, a następnie gimnazjum we Lwowie, gdzie zdał egzamin dojrzałości. W 1915 r. wstąpił do 2 pułku artylerii polowej. W 1919 r. został wzięty do niewoli rosyjskiej. Po ucieczce z niewoli ponownie wstąpił do wojska. Ukończył następujące kursy: oficerów łączności w Zegrzu (1926 r.), dowódców baterii Szkoły Strzelań Artylerii w Toruniu (1928 r.), unifikacyjny w Rembertowie (1930 r.), taktyczny dowódców dywizjonów w SSArt. w Toruniu (1933 r.). Od 13.11.1937 r. pełnił funkcję dowódcy Dywizjonu Artylerii Lekkiej Korpusu Ochrony Pogranicza „Czortków”. Dnia 27.11.1938 r. brał udział w uroczystości wręczenia sztandaru dla 12 pułku artylerii lekkiej w Złoczowie. Awansowany do stopnia podpułkownika (19.03.1939 r.).
Po wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję dowódcy 1 dywizjonu 40 pułku artylerii lekkiej. Dnia 03.09.1939 r. wyjechał do Bochni, a stamtąd do Aleksandrowa Lubelskiego, gdzie walki trwały dwa dni (13-14.09.1939 r.). Po kapitulacji Armii Kraków (20.09.1939 r.) przebywał w kraju pod okupacją niemiecką.
- Order Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Niepodległości
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
- Brązowy Medal „Za Długoletnią Służbę” (1938 r.)
- Srebrny Medal „Za Długoletnią Służbę” (1939 r.).
Stan rodzinny: żona Jadwiga Aleksandra z d. Cegłowska (zawarcie małżeństwa dnia 29.06.1922 r.), dzieci: Wojciech Stanisław ur. 01.08.1923 r., Maciej ur. 11.12.1924 r.
Opracował: Paulina Margańska na podstawie dokumentów przechowywanych w Archiwum Straży Granicznej z siedzibą w Szczecinie.
Biogram zamieszczony w: Aparat bezpieczeństwa wewnętrznego wobec żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza
i funkcjonariuszy Straży Granicznej, Warszawa 2013, s. 113.
ppłk Stanisław Ratajski (ur. 6 V 1897 w m. Jasienica Solna). Żołnierz w I wojnie światowej, wojnie polsko - bolszewickiej; służba w 1. pułku artylerii górskiej, w Departamencie Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych; w Korpusie Ochrony Pogranicza (od 1937), dowódca dywizjonu artylerii lekkiej Batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza „Czortków" (do 1939); w kampanii polskiej (1939) dowódca 1. dywizjonu artylerii lekkiej 40. pułku artylerii lekkiej (1939); dowódca 34. pułku artylerii; zwolniony z Wojska Polskiego (III 1946).