Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Piotr Kozłowski

Piotr Kozłowski (1914-1972), ur. w Janowie Lubuskim w dniu 27.09.1914 r., syn Piotra i Anieli z domu Gorzelewskiej. Ojciec był zawodowym policjantem, matka zmarła, gdy miał 4 lata i jego opieką do powtórnego małżeństwa ojca zajmowały się ciotki. W 1928 roku ukończył siedmioklasową szkołę powszechną. Następnie, razem z ciotecznym bratem Aleksandrem Frydrychiewiczem, zgłosił się ochotniczo do wojska. W Krakowie przez okres trzech lat uczył się gry w orkiestrze wojskowej, gdzie kapelmistrzem był jego stryj Leon Kozłowski. Powrócił potem do Janowa, tam znalazł zatrudnienie w tartaku, a wieczorami przygrywał w orkiestrze w kinie „Wenus” i w orkiestrze straży pożarnej.

Do służby wojskowej otrzymał powołanie w dniu 02.11.1934 r. i przydział do 3 kompanii 8 pułku piechoty. W dniu 14.03.1935 r. strz. Piotr Kozłowski przybył do Centralnej Szkoły Podoficerskiej KOP „Osowiec” na XIV kurs podoficerów niezawodowych, gdzie skierowano go do „kompanii szkolnej ochotników”. W Szkole ukończył kurs języka rosyjskiego z wynikiem dobrym, który trwał od 14.06.1935 r. do 15.02.1936 r. Po ukończeniu rocznego kursu szkoły podoficerskiej dla kandydatów na żołnierzy nadterminowych piechoty, ckm i łączności w okresie od 20.03.1935 r. do 01.03.1936 r., z lokatą 49/72 otrzymał awans na stopień kaprala tytularnego i przeniesienie od 02.03.1936 r. do Batalionu KOP „Czortków”. W marcu 1937 r. otrzymał zezwolenie na uczestnictwo w rocznym kursie z zakresu 6 kl. gimnazjum. Od 01.10.1937 r. kpr. nadt. Piotrowi Kozłowskiemu przedłużono służbę czynną na dalszy okres roczny do dnia 30.09.1938 r. Z dniem 20.09.1937 r. został przesunięty z 2 kompanii strzelców do 2 kompanii ckm. W dniu 23.02.1938 r. przeniesiono go do Batalionu KOP „Skałat” do kompanii km. Po przeniesieniu do rezerwy z dniem 30.09.1938 r. pracował na kolei. Zmobilizowany 23.08.1939 r. do Batalionu KOP „Czortków” na stanowisko zastępcy dowódcy drużyny, brał udział w wojnie obronnej. Podczas okupacji pracował na kolei w Czortkowie, skąd zwolniono go w marcu 1945 r. W czerwcu tego roku został deportowany do Polski, gdzie powrócił do Janowa Lubelskiego. Utrzymywał się z gry w orkiestrze i pracy garbarza. Od 1955 r. pracował w sklepie jako sprzedawca. W latach 60. zachorował na cukrzycę i zmarł przedwcześnie w 1972 r. Żonaty z Kazimierą Gwozdecką (w 1937 r.), z którą miał dwóch synów Mieczysława (ur. 1941 r.) i Aleksandra (ur. 1945 r.).