Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Zygmunt Doroczyński

Zygmunt Doroczyński – podoficer służby intendentury Wojska Polskiego (1924-1926), strażnik graniczny (1928-1938). Urodził się 25 stycznia 1903 r. w Słucku (pow. miński) w robotniczej rodzinie Jana i Malwiny z d. Zmitrowicz. Miał siedmiu braci. Ukończył 4. klasy licealne w rosyjskiej szkole w Piotrogrodzie (Petersburgu), z zawodu handlowiec. Służbę wojskową odbył w okresie od 1 września 1924 r. do 25 marca 1926 r. w 3. Oddziale 15 Dywizji w Intendenturze w Grodnie. W tym czasie przeszedł kurs w szkole podoficerskiej (20 stycznia – 25 kwietnia 1925 r.). Zdemobilizowany w stopniu starszego szeregowego. Najbliższa rodzina zamieszkiwała pod adresem: ul. Kalwaryjska nr 5 w Wilnie.

Z dniem 1 sierpnia 1928 r. został przyjęty do służby w Straży Granicznej do Placówki SG „Rochy”, Komisariat SG „Krotoszyn”, Inspektorat Graniczny „Ostrów”, Wielkopolski Inspektorat Okręgowy SG. 25 sierpnia 1928 r. otrzymał numer instalacyjny 4783. W dniu 7 września 1928 r. został skierowany na XII Kurs do Centralnej Szkoły Straży Granicznej w Górze Kalwarii. Kurs trwał od 15 września 1928 r. do 27 stycznia 1929 r. Po jego zakończeniu przeniesiony (30 stycznia 1929 r.) etatowo, służbowo i gospodarczo do Komisariatu SG „Jaworzno”, Inspektorat Graniczny „Wieluń”. W lutym 1929 r. mianowany na strażnika granicznego w XII grupie uposażenia. 16 lipca 1929 r. otrzymał zaliczkę (mieszkaniową) z Komisariatu SG „Rudniki”. 24 września 1931 r. zatwierdzony w służbie. 23 lipca 1932 r. jako strażnik z Placówki SG „Stare Krzepice” (Komisariat SG „Rudniki”) otrzymał w drodze wyjątku zezwolenie na zawarcie związku małżeńskiego. Jego nazwisko widnieje na liście starszeństwa za rok 1931 z lokatą 2319. W dniu 26 sierpnia 1932 r. otrzymał dodatek ekonomiczny na żonę. 16 września 1932 r. przeniesiony w obrębie Komisariatu SG „Rudniki” z Placówki SG „Stare Krzepice” do Placówki SG „Prosna”. 23 listopada 1932 r. otrzymał kolejny dodatek ekonomiczny na dziecko. 7 grudnia 1932 r. zdobył Odznakę Strzelecką. 1 sierpnia 1935 r. nabył prawo do noszenia szewronów za 6 lat służby z terminem naszycia kolejnego w dniu 1 sierpnia 1937 r. W wyniku osiągnięć w zawodach sportowych zdobył Państwową Odznakę Sportową (POS) III klasy. Od 1 marca 1932 r. członek związków i stowarzyszeń: Związku Strzeleckiego, od 19 maja 1932 r. Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Klubu Sportowo – Strzelecko - Łuczniczego Koło przy Komisariacie SG „Rudniki”, od 1 stycznia 1933 r. Komitetu Floty Narodowej.

PW dniu 1 stycznia 1937 r. podczas służby uległ wypadkowi, w efekcie którego został kontuzjowany. 31 lipca 1937 r. otrzymał bezzwrotną zapomogę w wysokości 40 zł. 21 marca 1938 r. otrzymał urlop na podstawie orzeczenia lekarza powiatowego w Wieluniu do czasu wydania postanowienia przez komisję lekarską w sprawie jego przydatności do służby. Przeprowadzono dochodzenie w Komisariacie SG „Rudniki”, którego wynik ogłoszono w rozkazie z 1 kwietnia 1938 r. Orzeczeniem Komisji Lekarskiej II instancji stwierdzono, iż wypadek spowodował trwałą niezdolność do służby na zajmowanym stanowisku. Strażnik Zygmunt Doroczyński został przeniesiony w stan spoczynku 31 maja 1938 r. .

Do wybuchu wojny był właścicielem sklepu wielobranżowego w Wieluniu przy ul. Krakowskie Przedmieście. Wczesnym rankiem 1 września 1939 r. po bombardowaniu niemieckiego lotnictwa miasta Wielunia ewakuował się z rodziną w kierunku Warszawy. W godzinach porannych 8 września 1939 r. wraz z innymi (kilkunastoma) Polakami został aresztowany przez żołnierzy Wehrmachtu, a następnie zamordowany w leśnym przysiółku wsi Wodziczna pod Mogielnicą (w pow. grójeckim). 20 września 1939 r. został pochowany na cmentarzu parafialnym w Mogielnicy w obecności: ks. Wacława Wolskiego, wdowy – Zofii oraz świadków: Józefa Kurowskiego – felczera, Szymona Skonieckiego – kościelnego z ww. parafii.

Żonaty od 7 sierpnia 1932 r. z Zofią Matysek ze Starokrzepic (1907-2005), z którą miał dwóch synów: Romana i Edwarda.