Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Wojciech Dąbrowski

st. str. Wojciech Dąbrowski, ur.: 22 kwietnia 1900 r. w Mrzygłodzie, pow. Sanok, woj. Lwowskie, syn: Franciszka i Karoliny z domu Filipczak, wyznanie: rzymsko-katolickie, wykształcenie: w 1912 r. ukończył 4-klasową Szkołę Ludową w Mrzygłodzie, zawód: rolnik, zawarł związek małżeński z Karoliną Lorenc, z którą miał pięcioro dzieci, Janinę, Zygmunta, Kazimiera, Irenę oraz Henryka. Jako poddany cesarza Karola I, pod koniec I wojny światowej, w sierpniu 1918 r. zostaje zmobilizowany do armii austro-węgierskiej i po przeszkoleniu wraz z 56 Pułkiem Artylerii wysłany na front włoski. W listopadzie 1918 r. dostaje się do niewoli włoskiej. W lutym 1919 r. wstępuje jako ochotnik do armii gen. Hallera, z którą w maju 1919 r. powraca do Polski. Bierze udział w wojnie polsko-ukraińskiej w Galicji Wschodniej, a następnie w walkach z Armią Czerwoną. Podczas toczących się działań wojennych służy w Wojsku Polskim jako kanonier w 13 Pułku Artylerii Piechoty. 22 sierpnia 1921 r., w stopniu plutonowego, zostaje przeniesiony do rezerwy. We wrześniu 1929 r. zostaje przyjęty do służby w SG przez Małopolski Inspektorat Okręgowy Straży Granicznej w Sanoku. Po zaprzysiężeniu otrzymał przydział służbowy na granicy polsko-czechosłowackiej. We wrześniu 1939 r. bierze udział w działaniach wojennych. 18 września 1939 r. przekracza granicę polsko-rumuńską i zostaje internowany na terenie Rumunii. W lutym 1941 r., zostaje przez Rząd Rumunii wraz z pozostałymi internowanymi żołnierzami polskimi przekazany stronie niemieckiej. Podczas pobytu w niewoli niemieckiej był zatrudniony na wsi u Bauera a następnie jako dekarz w Kolonii, gdzie przeżył dywanowe naloty aliantów na miasto. Po wyzwoleniu w 1945 r., powrócił do Polski. Będąc byłym strażnikiem granicznym związanym z pracą w wywiadzie SG nie mógł nigdzie podjąć pracy państwowej. Do 1953 r. wraz z kolegą prowadził działalność handlową. W 1953 r. podjął pracę w Wydziale Kwaterunkowym Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku, a następnie MZBM w Sanoku, skąd w 1965 r. przeszedł na emeryturę. Po wojnie był aktywnym członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (dalej ZBoWiD). W latach dziewięćdziesiątych został awansowany do stopnia kapitana rezerwy Wojska Polskiego. Zmarł w wieku 98 lat, 5 maja 1998 r., został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sanoku[1]. W teczce personalnej st. strażnika Dąbrowskiego zachowały się roczne listy kwalifikacyjne z lat 1930-1938, był oceniany przez przełożonych bardzo dobrze. Z Wykazu Stanu Służby zostało wydarte zdjęcie.

Przebieg służby w SG: 1.09.1929 – 5.09.1930 Placówka I Linii Polanica, Komisariat Worochta, IG Stryj, 6.09.1930 – 16.10.1933 Placówka Wola Wyżna, Komisariat Jaśliska, IG Jasło, 17.10.1933 kierownik Placówki I Linii Huta Polańska, Komisariat Krempna, IG Jasło, 23.12.1935 ukończył III Kurs Doskonalący Kierowników Placówek w Rawie Ruskiej, 31.08.1935 – 29.06.1938 kierownik Placówki I Linii Huta Polańska, Komisariat Krempna, IG Jasło, z dniem 30.08.1938 r. p.o. Dowódcy Placówki I Linii Barwinek, Komisariat Posada Jaśliska, Obwód SG Jasło, 1.02.1939 r. zostaje przydzielony do Wschodnio-Małopolskiego Okręgu SG we Lwowie, 2.03.1939 – 9.05.1939 zastępca dowódcy Placówki I Linii Barwinek, Komisariat Posada Jaśliska, Obwód SG Sambor, 10.05.1939 – 10.09.1939 Placówka II Linii Sanok, Obwód SG Sanok - służba wywiadowcza, 15.09.1939 – 18.09.1939 Placówka I Linii Kuty, Komisariat Kuty, Obwód SG Kołomyja.

• Order Wojenny Virtuti Militari V kl.
• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Zasługi za Dzielność,
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
• Odznaka Pamiątkowa Straży Granicznej