Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Józef Atłasik

Józef Atłasik – ur. 3 lutego 1894 r. w Kawodrzy, gm. Grabówka, (pow. częstochowski) jako syn Franciszka i Katarzyny z Kaczmarczyków. Ukończył 3 oddziały szkoły powszechnej w Częstochowie. W latach 1907-1914 był ślusarzem w częstochowskiej fabryce przędzalniczej „Motte, Meillasoux, Caulliez et Delaoutre”. W 1916 r. wstąpił do Ochotniczej Straży Ogniowej w Częstochowie. W listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Niemców, a następnie pełnił służbę wartowniczą. Jako ochotnik został przydzielony do 1 szwadronu I Dywizjonu Straży Granicznej (później I dywizjon 1 Pułku Straży Granicznej) w Warszawie. Służył w 1 szwadronie. Pełnił służbę wartowniczą i konwojową transportów Ministerstwa Aprowizacji do Opatówka i Lublina. Na początku kwietnia 1919 r. 1 szwadronu 1 Pułku Straży Granicznej przesunięto jako 5 szwadron do składu II dywizjonu 3 Pułku Straży Granicznej. W maju 1919 r. szwadron stacjonował w Okalewie, a w czerwcu w Płocicznie. 19 lipca 1919 r. rozkazem dowódcy pułku „za wzorowe pełnienie służby” awansowano go na starszego żołnierza. 31 lipca 1919 r. 5 szwadron, w którym służył, przemianowano na 6 szwadron II dywizjonu. We wrześniu 1919 r. przydzielony był do Szkoły Podoficerskiej 3 Pułku Wojskowej Straży Granicznej w Ciechanowie. Szkolenia nie ukończył ze względu na pobyt w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. Pułk, po przyznaniu Polsce Pomorza, pełnił służbę na pograniczu w rejonie Grudziądza. Na przełomie 1919 i 1920 r. st. strz. Atłasik był zastępcą komendanta lub komendantem posterunków w Zieluniu, Lubowidzu i Barakach, natomiast w kwietniu 1920 r. w Szynwałdzie.

3 marca 1920 r. rozkazem Ministra Spraw Wojskowych zmieniono nazwę Wojskowej Straży Granicznej na Strzelców Granicznych. Starszy strz. Atłasik pełnił dalszą służbę w 6 szwadronie II dywizjonu 3 Pułku Strzelców Granicznych. Trzykrotnie wyróżniony był w rozkazach dowódcy pułku za zatrzymanie przemytników: 6 czerwca koło Bożego Pola, 6 lipca i 21 sierpnia koło m. Nogat.

W sierpniu 1920 r. 3 Pułk Strzelców Granicznych został skierowany na front polsko-bolszewicki. Brał udział w bojach pod Mławą, Iławą, Brodnicą, Golubiem i Dobrzyniem. Po zawieszeniu działań wojennych w październiku 1920 r., st. strz. Atłasik pełnił funkcję komendanta odcinka „Grajewo”. W okresie od 21 września do 20 listopada 1920 r. był instruktorem w szwadronie szkolnym 3 Pułku Strzelców Granicznych. W związku z likwidacją Strzelców Granicznych, 5 grudnia 1920 r. został bezterminowo urlopowany z wojska.

Według informacji rodziny, wstąpił do Straży Celnej w Żabowie. Po ukończeniu szkoły we wrześniu 1921 r., skierowano go na granicę z Prusami Wschodnimi. Ze względów zdrowotnych odszedł ze służby na własną prośbę w maju 1922 r. Po powrocie do Częstochowy podjął pracę w fabryce włókienniczej „Peltzer i Synowie”. W 1937 r. mieszkał przy ul. Kazimierza 12. Żonaty, miał syna Bogdana. Nie są znane jego wojenne i powojenne losy. Zmarł 02.02.1965 r. i został pochowany na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.

Opracował: Pan Kamil Langier a uzupełnił Pan Artur Ochałw oparciu o dokumentację z zasobu Archiwum SG.