Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Samodzielna Eskadra Lotnictwa Zapasowego - 1945-1990

Została sformowana na mocy zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 13 czerwca 1958 roku. Miejscem postoju eskadry było lotnisko w Szczecin – Dąbiu z dwoma dodatkowymi lądowiskami na Wybrzeżu Bałtyckim. Składała się z dowództwa, pododdziału obsługi i 4 kluczy samolotów AN – 2 wyposażonych w pływaki. W 1963 roku klucze samolotów AN – 2 zastąpiono 2 kluczami dalekiego rozpoznania (wyposażonymi w samoloty Li – 2 i AM – 2M) oraz kluczem bliskiego rozpoznania (wyposażonym w samoloty JAK – 12). Do głównych zadań eskadry należało: patrolowanie wód przybrzeżnych, rozpoznawanie celów, naprowadzanie okrętów ochrony pogranicza na podejrzane cele pływające, prowadzenie pościgów za obcymi jednostkami pływającymi, ratownictwo morskie i sanitarne. W 1967 roku eskadrę podporządkowano Morskiej Brygadzie Okrętów Pogranicza w Gdańsku Nowym Porcie. W jej strukturze przetrwała trzy lata, została rozwiązana we wrześniu 1970 roku.