Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Czeslaw Piaskowski -

Czesław Piaskowski urodził się 8 marca 1917 r. w Dnisburgu.

W dniu 2 listopada 1936 roku został powołany do wojska i rozpoczął służbę w 29 Pułku Strzelców Kaniowskich, stacjonujących w Kaliszu. Po odbyciu szkolenia, w dniu 12 marca 1937 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza, rozpoczynając służbę w Centralnej Szkole Podoficerskiej KOP. w Osowcu. Otrzymał przydział do 1 kompanii szkolnej strzeleckiej. Dnia 15 sierpnia 1937 roku ukończył Szkołę Podoficerską z wynikiem dobrym i otrzymał nominację na starszego strzelca. Przeniesiony następnie do służby w Batalionie KOP. „Ostróg” nad Horyniem. Pełniąc tam służbę został awansowany do stopnia kaprala. Rozkazem nr 77 z dnia 3 września 1938 roku otrzymał Odznakę Pamiątkową KOP. W dniu 24 września 1938 roku zwolniony do rezerwy i przeniósł się do Ołoboku, gdzie mieszkał.

Z dniem 15 marca 1939 r. został ponownie powołany do 29 Pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu. W maju tego roku wysłano go do Nowogrodu koło Łomży w celu fortyfikowania lewego brzegu rzeki Narew. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r., walcząc z Niemcami w rejonie Kowla. Po klęsce wrześniowej, wrócił do rodzinnego Ołoboka. Już w październiku 1939 r. włączył się w formujący ruch oporu, walczył w szeregach Armii Krajowej do października 1943 r. (oddział „Żyto II”). W nocy z 15 na 16 października 1943 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony najpierw w Obozie Radogoszcz (październik – listopad 1943), a następnie w obozie pracy karnej Sikawa (listopad 1943 - marzec 1944) i więzieniu w Katowicach (marzec 1944 – styczeń 1945). Po zajęciu Katowic przez wojska rosyjskie został powołany do służby w 2 Armii Wojska Polskiego. Brał udział  w forsowaniu Nysy Łużyckiej i w walkach o Drezno.

Po zakończeniu wojny skierowano go do służby w strażnicy WOP w Łęknicy, gdzie był szefem kompani (sierpień 1945- czerwiec 1946 r.). W czerwcu 1946 r. został zdemobilizowany, wrócił do rodzinnego domu w stopniu plutonowego. Całe swoje życie zawodowe związał z pracą w PKP (14 czerwiec 1946 – 31 marca 1977). Na emeryturę odszedł  jako zawiadowca stacji Męcka Wola koło Sieradza.