Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Józef Minkina

kpt. Józef Minkina - urodził się 28 stycznia 1900 r. w Piotrkowie Trybunalskim, syn Jana. Ochotniczo brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i jako kapral 28 Pułku Strzelców Kaniowskich odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Będąc podoficerem zawodowym nadal służył w tym pułku. W 1926 roku skierowany został do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy. Zarządzeniem Prezydenta RP został mianowany na stopień podporucznika, ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 33. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Zarządzeniem ministra spraw wojskowych wcielony do 14 Pułku Piechoty we Włocławku, w którym pełnił służbę do 1937 roku. Zarządzeniem Prezydenta RP, opublikowanym w dniu 3 grudnia 1930 r. awansowany do rangi porucznika piechoty, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 r. i 45. lokatą. Pełniąc służbę we włocławskim 14 p.p. zajmował stanowiska: młodszego oficera szkolnej kompanii karabinów maszynowych (we wrześniu 1930 r.), dowódcy 3 kompanii ckm (we wrześniu 1934 r.) oraz dowódcy 2 kompanii ckm (we wrześniu 1936 r.). Udzielał się aktywnie w życiu społecznym miasta Włocławka. Pełnił między innymi funkcję członka komisji rewizyjnej sekcji kajakarskiej Koła Przyjaciół Harcerstwa.

Awansowany do stopnia kapitana z dniem 1 stycznia 1936 roku i 351. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Zarządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 19 marca 1936 r. odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi - za zasługi w służbie wojskowej.

Następnie został przeniesiony z 14 p.p. do Korpusu Ochrony Pogranicza i w grudniu 1937 r. przybył do Batalionu KOP „Podświle” (Pułk KOP „Głębokie”). Rozkazem dowódcy batalionu nr 192 z dnia 24 grudnia 1937 r. zaszeregowany pod względem wymiaru dodatku służbowego do kategorii „A”, jako dowódca kompanii km w Podświlu. W styczniu 1938 r. został członkiem batalionowej komisji do rozpatrywania wniosków o nadanie Odznaki KOP „Za służbę graniczną”. Dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza rozkazem z dnia 28 maja 1938 r. nadał kapitanowi Józefowi Minkinie Brązowy Medal za Długoletnią Służbę. W dniach od 13 do 15 czerwca 1938 roku przebywał na zawodach strzeleckich w Pułku KOP „Głębokie”. W dniu 16 października 1938 r. dowodził w garnizonie Podświle uroczystościami zorganizowanymi z okazji święta KOP. Na mocy rozkazu wydanego przez Dowódcę KOP (ogłoszonego w rozkazie dziennym Batalionu KOP „Podświle” nr 17 z dnia 26 stycznia 1939 r.) przeniesiono go z kompanii km na stanowisko dowódcy 2 kompanii granicznej KOP „Prozoroki”. Z tego też powodu, z dniem 30 stycznia 1939 r., dowódca batalionu przerwał udzielony mu urlop wypoczynkowy. Dowództwo kompanii km zdał w dniu 18 lutego 1939 r., natomiast nowe stanowisko objął z dniem 28 lutego 1939 r., Na dzień 23 marca 1939 r. nadal piastował funkcję dowódcy 2 kompanii granicznej Batalionu KOP „Podświle”, zajmując w tym czasie 279. lokatę wśród kapitanów piechoty ze swojego starszeństwa.

Na wrześniowe szlaki wyruszył na czele 4 kompanii piechoty II batalionu 3 Pułku Piechoty KOP (II batalion 3 p.p. KOP zmobilizowany został przez Batalion KOP „Podświle”). Ze swym oddziałem walczył na Wołyniu, udało mu się uniknąć niewoli - zaginął podczas walk toczonych z wojskami radzieckimi w pobliżu wsi Nawóz.

Podczas okupacji działał w konspiracji - w łódzkich strukturach Związku Walki Zbrojnej (używał pseudonimów: „Butrym”, „Granit” i „Jedynak”). Został zdradzony, a następnie w dniu 22 czerwca 1941 r. aresztowany przez gestapo w Tomaszowie Mazowieckim. Początkowo był przetrzymywany i torturowany w areszcie śledczym gestapo przy ulicy Zapiecek w Tomaszowie Mazowieckim. W późniejszym okresie został przetransportowany do więzienia Moabit w Berlinie i zamordowany w lipcu 1941 r. podczas przesłuchania.