mjr Antoni Melnarowicz (ur. 17 XI 1898 w Kalinowie). Żołnierz Legionów Polskich (1916 -1917), następnie w armii austro-węgierskiej; w Wojsku Polskim, służba w 6. pułku piechoty Legionów (1919-1931), żołnierz w wojnie polsko - bolszewickiej; dowódca kompanii granicznej Korpusu Ochrony Pogranicza (1931-1936); w kampanii polskiej (1939) dowódca Batalionu Obrony Narodowej „Krosno" 3. Brygady Górskiej Armii „Karpaty"; internowany na Węgrzech, zbiegł i przedostał się do Francji; żołnierz 2. Dywizji Strzelców Pieszych; ewakuowany do Wielkiej Brytanii (1940), służba w 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej (1941-1944), przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Szkocji (1944); w Polsce (od 1946); pracownik Zarządu Miejskiego, Zarządu Osiedleńczego, Izby Skarbowej, Rejonowego Urzędu Likwidacyjnego we Wrocławiu; aresztowany przez funkcjonariuszy Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu (22 X 1950), osadzony w Więzieniu nr 2 we Wrocławiu; wyrokiem Sądu Rejonowego we Wrocławiu skazany na 7 miesięcy pozbawienia wolności (31 V 1951), zwolniony (11 VI 1951).
Biogram zamieszczony w: Aparat bezpieczeństwa wewnętrznego wobec żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza i funkcjonariuszy Straży Granicznej, Warszawa 2013, s. 120.