Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Stanisław Woźny

Stanisław Woźny - urodził się 29.04.1900 r. w Otuszu, pow. Grodzisk Wlkp., był synem Wincentego i Marii z domu Drobniak. W latach 1907-1914 uczęszczał do szkoły podstawowej w Tomicach. W okresie 1918-1919 służba czynna w wojsku niemieckim w Głogowie. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego oraz wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. (został ranny i wzięty do niewoli). Podoficerem zawodowym mianowany 01.02.1923 r. Służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza rozpoczął w stopniu plutonowego w 3 Batalionie KOP w Hoszczy, prawdopodobnie w 1925 r. Z dniem 01.01.1934 r. został awansowany na stopień starszego sierżanta sanitarnego. Od 01.02.1932 r. otrzymał prawo do noszenia szewronów za 9 lat służby, a od 01.02.1935 r. za 12 lat służby. W okresie 01.10.1935 - 01.10.1936 r. ukończył V Kurs Nauki Obywatelskiej (z wynikiem dobrym) prowadzony przez Powszechny Uniwersytet Korespondencyjny w Warszawie. Pod koniec września 1938 r. st. sierż. Stanisław Woźny trafił do Szpitala Szkolnego przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie, z którego powrócił do jednostki dnia 07.10.1938 r. Orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej przy Szpitalu Szkolnym został uznany za niezdolnego do służby wojskowej. Rozkazem Dowództwa KOP z 22.12.1938 r. st. sierż. san. Stanisław Woźny został przeniesiony w stan spoczynku.

W 1938 roku kupił dom w Hoszczy, obok jednostki. Hoszczę opuścił wraz z całą rodziną w 1940 r. i zamieszkał u swoich rodziców w Konarzewie pod Poznaniem. Po zakończeniu działań wojennych zatrudnił się w szpitalu wojskowym w Poznaniu. W sierpniu 1945 r. otrzymał przydział na dom w Starym Zawidowie (powiat Lubań), gdzie pracował jako lekarz. Następnie zatrudnił się jako lekarz w ośrodku zdrowia w Platerówce (powiat Lubań). Zmarł 11.07.1968 r. w Głogowie. Pochowany na cmentarzu w Lesznie.

W 1929 roku poślubił Anielę z domu Adamską. Miał trójkę dzieci: Edwarda (1931- 2004), Halinę (1932-1995) i Danutę (1949-1994).