Muzeum Polskich
Formacji Granicznych im. mjr. Władysława Raginisa Leon Przybysz

str. Leon Przybysz urodził się 25 marca 1895 r. w Żydowie(woj. Wielkopolskie). Syn Andrzeja i Marianny z domu Burchard. Ukończył 3-klasową Szkołę Powszechną w Żydowie. W latach 1911-1914 pracował w zachodnich Niemczech jako robotnik fabryczny. Po powrocie do rodzinnej wsi zatrudnił się w charakterze robotnika telegraficznego. 10 maja 1915 r. został wcielony do armii niemieckiej, a następnie przydzielony do 2 pułku piechoty. Brał udział w walkach na froncie wschodnim i zachodnim. 28 sierpnia 1915 r. przeniesiono go do 34 pułku piechoty. Od 18 lipca 1918 r. do 26 marca 1919 r. przebywał w niewoli francuskiej. Wstąpił ochotniczo do armii gen. Józefa Hallera i otrzymał przydział do 12 baterii 3 dyonu 3 pułku artylerii polowej. Rok później walczył w szeregach 18 pułku artylerii polowej w wojnie polsko-bolszewickiej. W grudniu 1920 r. służył w baterii zapasowej 11 kresowego pap stacjonującego w Stanisławowie. Dnia 31 grudnia 1920 r. zwolniony z Wojska Polskiego w stopniu starszego szeregowego.

W okresie od 28 stycznia do 7 maja 1921 r. uczestniczył w kursie w Szkole Straży Celnej w Wieleniu. Został wyznaczony do pełnienia służby w Placówce SC Rosko (Komisariat SC Wieleń, Inspektorat SC Chodzież, Dyrekcja Ceł w Poznaniu). Z dniem 1 lipca 1922 r. przeniesiono go do Urzędu Celnego w Chojnicach. Od czerwca 1925 r. służył w Placówce SC Babilon (Komisariat SC Chojnice, Inspektorat SC Chojnice, Dyrekcja Ceł w Poznaniu). Dnia 22 czerwca 1925 r. zawarł związek małżeński z Joanną Nowicką.

W miejsce Straży Celnej została powołana 22 marca 1928 r. Straż Graniczna, gdzie kontynuował służbę w Placówce SG Babilon (Komisariat SG Zielona Chocina, Inspektorat SG Chojnice, Pomorski Inspektorat Okręgowy SG). W sierpniu 1928 r. otrzymał nowy numer instalacyjny 2807. Od 1 września 1935 r. uzyskał prawo do noszenia szewronów za 12 lat służby, a od 1 stycznia 1938 r. za 15 lat służby.

Po wybuchu II Wojny Światowej brał udział w walkach w obronie Warszawy. Dnia 18 kwietnia 1940 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen, gdzie w wyniku katorżniczej pracy zmarł 17 maja 1941 r.